آيين سوگواري براي عزيزان در جاي جاي شاهنامه به چشم مي خورد و فردوسي اين مراسم را به خوبي ترسيم مي نمايد . البته بيشتر به نظر مي رسد كه آيين سوگواري كه در زمان حيات خود فردوسي بوده نيز در ترسيم صحنه هاي سوگواري بي تأثير نمي باشد . اولين مراسم سوگواري كه در شاهنامه بيان مي شود در مرگ سيامك به دست خروزان ديو مي باشد كه در آن از مراسمي مانند بر سر و روي كوبيدن و رخساره خراشيدن و نوحه سرايي در فراق مرده و همچنين بر تن نمودن لباس عزا كه در آن زمان به رنگ پيروزه اي مي باشد ، نام برده مي شود . اين مراسم در بيشتر سوگواري هايي كه در شاهنامه مي باشد تكرار مي گردد . البته در سوگ سياوش رنگ لباسها عوض شده و مردم براي عزا لباس تيره مي پوشند.

سیامک به دست خروزان دیو          تبه گشت و ماند انجمن بی‌خدیو

چوآگه شد از مرگ فرزند، شاه        ز تیمار  گیتی  برو  شد   سیاه

فرود  آمد از تخت  ویله  کنان         زنان برسروموی و رخ را کنان

لطفا براي مشاهده بقيه به ادامه مطلب مراجعه فرماييد

داستان جالب هفتواد در شاهنامه فردوسي

فردوسي در پايان كار اشكانيان و ابتداي كار ساسانيان داستان جالبي مي آورد كه خودش نيز به شگفت بودن داستان اقرار مي كند و مي گويد:

 ببین این شگفتی که دهقان چه گفت     بدانگه که بگشاد راز از نهفت

در شهر كجاران نزديك درياي پارس مردمي تنگدست زندگي مي كردند و هر كسي حاصل دسترنج خود را مي خورد و مردم نيكو نهادي بودند و در اين شهر تعداد دختران از تعداد پسران بيشتر بوده است و همچنين دختران را به چيزي حساب نمي آوردند .

بدان شهر دختر فراوان بدی     که بی‌کام جوینده نان بدی

دختران زيادي بودند كه شوهر نداشتند و خود با كار كردن نان خود را به دست مي آوردند . كار اين دختران نيز پنبه ريسي بود . دختران همراه با هم از شهر خارج مي شدند و در كنار كوهي به نخ ريسي مي پرداختند و در پايان روز نيز ...

لطفا براي مشاهده بقيه به ادامه مطلب مراجعه فرماييد.